POKOJOWA MISJA PAŃSTW NATO W UKRAINIE – KOMPROMIS Z KONIECZNOŚCI

Rozlokowanie wojny rosyjsko-ukraińskiej pokazało de facto paraliż organizacyjny Sojuszu Północnoatlantyckiego, który wyrażał się w niemożności zatwierdzenia Ukrainie pomocy tej organizacji (należy zauważyć, że od niektórych jego członków pomoc przychodzi dość regularnie). Zwykli obywatele, nie tylko w Ukrainie, ale i w Europie, stopniowo odczuwają niezdolność NATO nie tylko do udzielenia skutecznej pomocy ofiarom agresji, która odważnie bierze na siebie ciężar raszystowskiej inwazji, ale także do wypełnienia swoich ustawowych zobowiązań wobec państw członkowskich. Elity zachodnie wydają się sparaliżowane strachem przed rosyjskim szantażem nuklearnym.

W tej sytuacji idea międzynarodowej misji pokojowej wygląda jak próba ratowania honoru Sojuszu poprzez zademonstrowanie jego zdolności do przełamania impasu. Ponadto istnieje pilna potrzeba ochrony korytarzy humanitarnych, z których rosyjscy okupanci otrzymują pomoc dla Ukrainy, a także ochrony ludności cywilnej przed rakietami i samolotami wroga.

Propozycję utworzenia międzynarodowej misji pokojowej NATO w Ukrainie złożył wicepremier J. Kaczyński podczas niedawnej wspólnej wizyty wielu przywódców Europy Środkowej w Kijowie 15 marca. Według ambasadora RP w Ukrainie B. Cihoсkiego propozycja ta była próbą zainicjowania przez Polskę dyskusji w Sojuszu, która miałaby pomóc przezwyciężyć jego organizacyjne otępienie. Prezydent RP A. Duda zapowiedział, że formalnie przedstawi propozycję misji na szczycie NATO w Brukseli 24 marca.

Dotychczas ani jego skład, ani ostateczny mandat, ani warunki powstania nie są jasne. Według niektórych ocen w sprzyjających warunkach jest to kwestia kilku tygodni. Trwają intensywne negocjacje między państwami członkowskimi. Według doniesień medialnych idea misji pokojowej NATO nie jest entuzjastyczna w niektórych stolicach. Mimo nacisków opinii publicznej i większości Kongresu stanowisko administracji Stanów Zjednoczonych wciąż nie jest sfinalizowane. Jak dotąd Niemcy i Francja podlegają wahaniom. Możliwe, że Węgry zablokują tę propozycję. Głównymi przyczynami wątpliwości sojuszników jest chęć uniknięcia bezpośredniego zaangażowania NATO w wojnę z Rosją, a także niechęć części przedsiębiorstw do rezygnacji z rosyjskich surowców energetycznych. Niektórzy ludzie z Zachodu uważają również, że pomoże im to utrzymać „specjalne stosunki” z Kremlem, zapobiegając w ten sposób eskalacji do niebezpiecznych poziomów.

1. Sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg powiedział, że NATO nie będzie wysyłać ​​kontyngentu pokojowego na Ukrainę po spotkaniu państw członkowskich 24 marca.

Prof. Serhij Feduniak, doktor habilitowany nauk politycznych, profesor na Wydziale Stosunków Międzynarodowych Czerniowieckiego Uniwersytetu Narodowego im. Jurija Fedkowycza w Czerniowcach (Ukraina), dyrektor ds. projektów strategicznych Centrum Narracji Politycznych Demokracji w Czerniowcach (Ukraina)